Γεμάτο δάκρυα στάζει το πέλαγος, μοιάζει το χιόνι σου φέτος να καίει,
μοιάζει το μέλλον να είναι απροσπέλαστο σε ένα παρόν που στενάζει και κλαίει
είναι χλωμό του ουρανού το στερέωμα και τούτη η πόλη φαρμάκι να στάζει,
έχω πια χάσει καιρό το δικαίωμα να σ'αντικρύζω καθώς θα χαράζει
Όσο μ'αγάπησες τόσο σε πρόδωσα,
όσο με πρόδωσες σ'είχα αγαπήσει,
όσο με άφηνες τόσο σε άφηνα,
και όσο με μίσησες μ'έχω μισήσει..
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
και είναι ένα αύριο δίχως εικόνες
ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο
ίσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες...
Είναι η πόλη μας τώρα πια φάντασμα, μοιάζει με πίνακα που'χει ξεβάψει,
και έχει απομείνει μονάχα η θάλασσα να μου θυμίζει ότι έχω ξεχάσει.
Έτσι κοιτάζω τη πόλη που αγάπησα, όταν σε είχα σε αυτή συναντήσει,
έτσι κοιτάζω τη πόλη που άφησα όταν στην άβυσσο μ'είχες αφήσει..
-Φ.Πλιατσικας-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου